Yorgunum..
Ruhumun deşifresinde çırpınırken,
ne olduğunu bilemediğim yokuşlarda, ne aradadığımı bilemeden ilerliyorum..
kırılmışken tüm güven duyguları,
halen güvenmekten neden korkmuyorum?
...
uyanıyorum kaybolduğum düşlerimden..
kulağımın bir kenarında kalmış kelimeler yeniden fısıldıyor..
"Bir gün benden çok nefret edeceksin, o gün çok mutlu olacaksın..."
mırıldanıyorum..
*Çok nefret-Çok mutluluk getirmiyor...
2 yorum:
güvenmek arzusu iflah olmaz biriydi o da.. Sırtında bir sürü bıçak izine rağmen, asla duvara yaslı bir yaşamı tercih etmedi..
Mutlu olmak için birinden nefret etmek.. Ömür boyu mutsuz olacağım o halde..
beni anlatıyor bu yazı.
Yorum Gönder